Ferhâd FÂNÎ
Haziran 1986… Tokat-Erbaa…
Vatan-ı aslîden dünyaya sürgün…Haziran gecesi…
Üstünkörü bir çocukluk… Küçük ellerde telaşlı bir kalem…
Çelik-çomak oynayamadan düşülen şiir yolu…
Henüz erik ağaçlarına tırmanmadan adımlanan mânâ basamakları…
Neden?.. Niçin?.. Ve Nasıl?..
Bu misketler cam parçası… Nerededir Cân parçası?.. O, asıl…
İmam-Hatip Lisesi… Tokat’ta bir öğrenci yurdu…
Bir Ekim sabâhı ve sonbahar…
Sonra Sivas… Bir mihrap ve kürsü…
Bir câminin sînesinde altı asırlık uzlet…
Zemherî, soğuk, ayaz ve gurbet…
Tekrar sılaya dönüş… Yine Tokat’la vuslat…
Aynı telaş ve hayat…
Cana gelen bir gönül, Gül’ün bezminde bülbül…
İlâhiyat’tan mezun, Türk Dili ve Edebiyat’ta öğrenci…
Diyanet İşleri Başkanlığında görevli bir irşad süvârisi…
Zindanda duâda kul… Yol gözleyen nevbahâr…
Özgeçmişim… Bu kadar
